به سر آمد شب هجران و سحر نزدیک است          صبرکن، صبر که هنگام ظفر نزدیک ست

رحمى اى باد خزان! کز اثر همّت اشک          نو نهالى که نشاندم، به ثـمر نزدیک ست

هـمه را در رخ یـاران، نـگـران مى ‏بینم          مگر این قافـله را وقت سفر نزدیک ست

وقت آن است که همت طلبیم از در دوست          که بس از قافله دوریم، خطر نزدیک ست

گرچـه دور است ره  کعبۀ مقصـود، ولى          آزمـودیم که بر اهــل نـظـر نـزدیک ست

نـالـه ‏هاى جرس قافله پُـر شور شده است          همسفر! کعبۀ مقصود مگر نزدیک ست؟

هست تا گوهر دین در صدف غیـب نهان          صـدف چـشم‏ تر ما به گـهـر نزدیک ست

گفتم: ازهجـر رخت جان به لب آمد، گفتا          نالـۀ سوخته جـانان به اثـر نــزدیـک ست

پـر و  بال من و پروانه بسوزید چو شمع          که سرآمد شب هجران و سحر نزدیک ست